Ben hep sıkıntılıyım. Yani adamın canı sıkılır, o benim. Çünkü bana en yaraşan durumdur sıkıntılı olmak. Sevincin o amansız, o aşağılayıcı bönlüğünden korur beni.

Aslında karışık bir şey, kime ne söylenebilir? 

Bir sıkıntıyı ısrarla büyüterek, asıl büyük sıkıntıya ısrarla giden tümün attığı çekirdeki de çürütmeye çabalıyor olabilirim..

*Turgut Uyar  

İnsanlar birbirine mektup yazmalı. Çünkü mektupta sesin tonu belli olmaz. Çünkü mektup düşünülerek yazılır. Birdenbire ağzımızdan kaçan kelimeleri hiçbir şey geri getiremez. Söylediklerimizin üstü çizilemez. Çünkü söylediklerimiz dinlenmeyebilir, sözümüz kesilir, içeriye o anda biri girer. Okunan mektup ise mutlaka tamamlanır.

|Ali Ural - Posta Kutusundaki Mızıka

MİHRİBAN'IN HİKAYESİ

Mihriban şiirinin yazarı Abdurrahim Karakoç gençlik yıllarında delice aşık olur ve bir o kadar da sevilir... Niyetleri evlenmektir ama kız tarafı bütün sürekli "hayır" demektedir bu işe... Velhasıl bu sevdadan vazgeçilir... 

Aradan yıllar geçer... Birgün Abdurrahim Karakoç'u bir arkadaşı ziyarete gelir.. ve Karakoç'a, yolda, onun eski sevgilisi ile karşılaştığını, biraz sohbet ettiklerini, bayanın evlenmiş olduğunu söyler... Arkadaşı yanındayken hislerini pek belli etmese de, o gittikten sonra Abdurrahim Karakoç oturur ve duygularını dizelere döker: 

Mihriban 

Sarı saçlarına deli gönlümü, 
Bağlamışlar çözülmüyor Mihriban. 
Ayrılıktan zor belleme ölümü, 
Görmeyince sezilmiyor Mihriban. 

Yar deyince kalem elden düşüyor, 
Gözlerim görmüyor aklım şaşıyor. 
Lambada titreyen alev üşüyor, 
Aşk kâğıda yazılmıyor Mihriban. 

Önce naz sonra söz ve sonra hile 
Sevilen seveni düşürür dile 
Seneler asırlar değişse bile 
Eski töre bozulmuyor Mihriban 

Tabiplerde ilaç yoktur yarama, 
Aşk deyince ötesini arama. 
Her nesnenin bir bitimi var ama. 
Aşka hudut çizilmiyor Mihriban 

Boşa bağlanmamış bülbül gülüne 
Kar koysan köz olur aşkın külüne 
Şaştım kara bahtım tahammülüme 
Taşa çalsam ezilmiyor Mihriban 

Tarife sığmıyor aşkın anlamı 
Ancak çeken bilir bu derdi gamı 
Bir kör düğüm baştan sona tamamı 
Çözemedim çözülmüyor Mihriban 

Abdurrahim Karakoç 


Bir süre sonra şiir bir dergide yayınlanır... Karakoç'un şiirlerini severek okuyan bu bayan da o dergiyi almış ve okumuştur... İçinden Karakoç'a bir mektup yazmak geçer ve şu satırları yazar: 

"Şiirinde sanki bana sesleniyor gibiydin... Benim seni unuttuğumu sanma.. ben de hala seni sevmekteyim ve bu aşk bitmeyecek... Sen bende esen eski kavak yelisin ve seni unutmam mümkün değil..." 

Bu mektubu alıp okuyan Abdurrahim Karakoç cevaben ikinci şiirini yazar.. 

Unutursun Mihribanım 

“Unutmak kolay mı?” deme 
Unutursun Mihriban’ım. 
Oğlun kızın olsun hele 
Unutursun Mihriban’ım. 

Zaman erir kelep kelep 
Meyve dalında kalmaz hep 
Unutturur bir çok sebep 
Unutursun Mihriban’ım. 

Yıllar sinene yaslanır 
Hatıraların paslanır 
Bu deli gönlün uslanır 
Unutursun Mihriban’ım. 

Süt emerdin gündüz gece 
Unuttun ya, büyüyünce... 
Ve işte tıpkı öylece 
Unutursun Mihriban’ım. 

Gün geçer azalır sevgi 
Değişir her şeyin rengi 
Bugün değil, yarın belki 
Unutursun Mihriban’ım. 

Düzen böyle bu gemide 
Eskiler yiter yenide 
Beni değil, sen, seni de 
Unutursun Mihriban’ım. 

Abdurrahim Karakoç



Bir gün Mihriban'ı göreceğinize inanıyor musunuz sorusuna
Bilmiyorum, görmek de istemiyorum. Değişmiştir şimdi. Ben onun nazarında değiştim, o benim nazarımda değişti. Niye görelim? Öyle kalsın ya... İnsanların gönülde kalması, gözde kalmasından daha iyidir,diyerek cevap veriyor..

Belkide insanların bu şiiri bu kadar benimsemesi herkesin içinde bir Mihriban olmasıdır.

Abdürrahim Karakoç..

İstanbul Aşıkları

İSTANBUL AŞIKLARI

Dünyaya son kere bakacaksın deseler bu bakışı İstanbul’un Çamlıca’sından isterdim." (Lamartine)

İstanbul, önünde şair ile arkeoloğun, diplomat ile tüccarın, prenses ile gemicinin, Kuzeyli ve Güneylinin, hepsinin aynı hayranlık duygusuyla haykırdığı evrensel ve son derece büyük bir güzelliktir. Bütün dünya, bu kentin dünyanın en güzel yeri olduğu düşüncesindedir." (Edmondo )

İstanbul eskiden beri Avrupa ve Asya’yı birleştiren büyülü (tılsımlı) ve adeta kutsal bir mühürdür. İstanbul muhakkak dünyanın en güzel yeridir." (Gerard De Nerval)

Dünya’da İstanbul kadar güzel görünüşlü başka bir kent bulunmadığını söyleyenler, gerçekten haklıymışlar." (Chateaubrıand)

İstanbul'a sahip olan bütün dünyaya hükmeder. Dünya tek bir devlet olsa idi, taht şehrinin İstanbul olması gerekirdi. (Napolyon Bonapart)

İstanbul dünyanın gerçek başkentidir. Coğrafya konumu bakımından dünyada rakibi yoktur. (Joseph Heller)

Yeryüzünde İstanbul kadar uygun bir yere kurulmuş bir şehir yoktur. (İspanyol gezgin Pedro)

Dünyanın başkenti olarak tercih edilebilecek tek yer İstanbul'dur; aynen kainatın merkezidir. (Baron De Tott)

İstanbul biricik ve kıyas kabul etmeyen bir şehirdir. Manzarasının güzelliği asla çizilemez. (Alphonse De Lamartine)

Eski ve yeni bütün yazarlar İstanbul'un dünyanın en seçkin yerinde bulunduğunu bilir. (Ermeni Coğrafyacı İnciciyan)

Dünyadaki bütün şehirler yok olabilir fakat İstanbul gönüllerde yaşamaya devam eder. (Gyllius)

Doğu ile Batı'yı çok iyi birleştiren insana her alanda özgürlük sunan emsali olmayan bir şehir... (İngiliz Mrs.Max Müller)

Daha muhteşem bir manzara yeryüzünde mevcut değildir. Haşmetli kubbeleri, birbirinden güzel sayfiyeleri ile İstanbul, dünya şehirlerinin kraliçesidir. (İngiliz Lady Dorina Neave)

İstanbul’a girerken şaşırdım. Olağanüstü tabiatla, iç içe girmiş mîmarîsi gözlerimi kamaştırdı.” (İspanyol generali Miranda-1876)

Göklere tırmanan minareler, sayısız kurşun kubbeler, hayran olunacak şekilde tabiatın içine yerleştirilmiş.” (Alman general Moltke-1835)

ki büyük cihanın kesinti noktasında, Türk vatanının ziyneti, Türk tarihinin serveti, Türk milletinin gözbebeği İstanbul, bütün vatandaşların kalbinde yeri olan şehirdir. (Mustafa Kemal Atatürk)

Ah İstanbul! Beni büyüleyen isimlerden en çok büyüleyeni yine sensin." (Pierre Loti)

İstanbul olağanüstü durumunu Haliç, Marmara Denizi ve Boğaz’a borçludur." (Andrea Horn)

İnsanın muhayyilesi ancak İstanbul kadar güzel bir şehir hayâl edebilir.” (İng. Büyükelçi, Sir Henry Layard-)

William Shakespeare - Sone

SONE

Benzetebilir miyim bir yaz gülüne seni ?
Sen daha sevimlisin, daha sakinsin ondan.
Sert rüzgarlar Mayısın narin çiçeklerini.
Hırpalar ; Yaz ise pek çabuk geçer...Durmadan !


Bazan, kızgın olarak parlar, gözü semanın...
Bir karartıyla sık sık söner altın bakışı ;
Her güzel ; güzelliğini kaybeder :Tabiatın-
Sebep olur da bazan bu kararsız akış !


Fakat senin ebedi yazın hiç sönmeyecek,
Dönmeyecek sendeki güzellik bir yalana.
Ölüm sana yaklaştı diye, öğünmeyecek :


Sen eşitken ebedi mısralarla zamana
Yaşadıkça insanlar, görebildikçe gözler,
Seni yaşatmak için yaşayacak bu sözler.

                                           William Shakespeare