MİHRİBAN'IN HİKAYESİ

Mihriban şiirinin yazarı Abdurrahim Karakoç gençlik yıllarında delice aşık olur ve bir o kadar da sevilir... Niyetleri evlenmektir ama kız tarafı bütün sürekli "hayır" demektedir bu işe... Velhasıl bu sevdadan vazgeçilir... 

Aradan yıllar geçer... Birgün Abdurrahim Karakoç'u bir arkadaşı ziyarete gelir.. ve Karakoç'a, yolda, onun eski sevgilisi ile karşılaştığını, biraz sohbet ettiklerini, bayanın evlenmiş olduğunu söyler... Arkadaşı yanındayken hislerini pek belli etmese de, o gittikten sonra Abdurrahim Karakoç oturur ve duygularını dizelere döker: 

Mihriban 

Sarı saçlarına deli gönlümü, 
Bağlamışlar çözülmüyor Mihriban. 
Ayrılıktan zor belleme ölümü, 
Görmeyince sezilmiyor Mihriban. 

Yar deyince kalem elden düşüyor, 
Gözlerim görmüyor aklım şaşıyor. 
Lambada titreyen alev üşüyor, 
Aşk kâğıda yazılmıyor Mihriban. 

Önce naz sonra söz ve sonra hile 
Sevilen seveni düşürür dile 
Seneler asırlar değişse bile 
Eski töre bozulmuyor Mihriban 

Tabiplerde ilaç yoktur yarama, 
Aşk deyince ötesini arama. 
Her nesnenin bir bitimi var ama. 
Aşka hudut çizilmiyor Mihriban 

Boşa bağlanmamış bülbül gülüne 
Kar koysan köz olur aşkın külüne 
Şaştım kara bahtım tahammülüme 
Taşa çalsam ezilmiyor Mihriban 

Tarife sığmıyor aşkın anlamı 
Ancak çeken bilir bu derdi gamı 
Bir kör düğüm baştan sona tamamı 
Çözemedim çözülmüyor Mihriban 

Abdurrahim Karakoç 


Bir süre sonra şiir bir dergide yayınlanır... Karakoç'un şiirlerini severek okuyan bu bayan da o dergiyi almış ve okumuştur... İçinden Karakoç'a bir mektup yazmak geçer ve şu satırları yazar: 

"Şiirinde sanki bana sesleniyor gibiydin... Benim seni unuttuğumu sanma.. ben de hala seni sevmekteyim ve bu aşk bitmeyecek... Sen bende esen eski kavak yelisin ve seni unutmam mümkün değil..." 

Bu mektubu alıp okuyan Abdurrahim Karakoç cevaben ikinci şiirini yazar.. 

Unutursun Mihribanım 

“Unutmak kolay mı?” deme 
Unutursun Mihriban’ım. 
Oğlun kızın olsun hele 
Unutursun Mihriban’ım. 

Zaman erir kelep kelep 
Meyve dalında kalmaz hep 
Unutturur bir çok sebep 
Unutursun Mihriban’ım. 

Yıllar sinene yaslanır 
Hatıraların paslanır 
Bu deli gönlün uslanır 
Unutursun Mihriban’ım. 

Süt emerdin gündüz gece 
Unuttun ya, büyüyünce... 
Ve işte tıpkı öylece 
Unutursun Mihriban’ım. 

Gün geçer azalır sevgi 
Değişir her şeyin rengi 
Bugün değil, yarın belki 
Unutursun Mihriban’ım. 

Düzen böyle bu gemide 
Eskiler yiter yenide 
Beni değil, sen, seni de 
Unutursun Mihriban’ım. 

Abdurrahim Karakoç



Bir gün Mihriban'ı göreceğinize inanıyor musunuz sorusuna
Bilmiyorum, görmek de istemiyorum. Değişmiştir şimdi. Ben onun nazarında değiştim, o benim nazarımda değişti. Niye görelim? Öyle kalsın ya... İnsanların gönülde kalması, gözde kalmasından daha iyidir,diyerek cevap veriyor..

Belkide insanların bu şiiri bu kadar benimsemesi herkesin içinde bir Mihriban olmasıdır.

Abdürrahim Karakoç..